Ongeveer 10 maanden na het overlijden van Candy besloten we terug naar een 2de hond uit te kijken.
We hadden hierbij wel enkele voorwaarden gesteld:
- We wensten een pup die reeds van bij de kweker goed gessosialiseerd werd.
- Onze voorkeur ging uit naar een zwarte of wolfsgrauwe Duitse Herder.
- Tevens zien wij graag Duitse Herders met een rechte rug, hiervoor gingen we dus op zoek bij de sportkweekers.
- We wensten een pup die tegen juli voldoende oud was om mee op reis te kunnen naar het buitenland.
- Zij mocht daarentegen liefst niet te oud zijn, zodat we in de zomervakantie, op jonge leeftijd, er veel mee konden bezig zijn.
Na een zoektocht bij verschillende kweekers, vonden we een pup die aan al onze eisen voldeed. Bij toeval kwam het zo uit dat we op het Eerste Communie feest van onze zoon, hem een foto van het nieuwe pupje konden laten zien, dat we de dag erna gingen ophalen.
Onze zoon verzon haar naam in Planckendael toen we naar de olifant Kai-Mook stonden te kijken. Vermits we een naam met een M zochten, dacht hij er plots aan om deze naam om te keren. Zo was Mook-Kai geboren. Het duurde wel nog enkele weken voordat we niet steeds om Kai-Mook, de olifant, riepen.
Al van bij de kweeker bleek al dat het een pup met een willetje was. Tientallen keren na elkaar sprong ze in een bakje met sla, of wou ze aan een cactus bijten. Thuisgekomen bleek dit geen verkeerde inschatting geweest te zijn. Ze was extreem wild, sprong overal tegenaan en op. Negeren hielp totaal niet, dan klom ze tot boven op je schouders en hoofd zodat het onmogelijk werd haar nog te negeren. Op jonge leeftijd leerde ze het woordje NEE veelvuldig kennen, met wisselend succes. Intussen leerde ze zichzelf om deuren open te doen, en dat tot tegen de rolluikkasten springen, een goede manier was om aan te geven dat ze naar buiten wil.
Ook tijdens de trainingen op de Zeelse Hondenschool bleek ze geen eenvoudige hond te zijn. Zeer alert en onbevreesd had ze alles om zich heen gezien. Aandacht voor het baasje daarentegen... na intensief trainen lukte het uiteindelijk toch haar aandacht te krijgen, en konden we echt starten met de verdere opleiding.
Na deze, toch wel moelilijke beginperiode, kreeg ze meer en meer plezier in de trainingen en ontpopte zich in een pup met een hoge werkdrift. De oefeningen correct aanbrengen blijft een hele klus door haar intense karakter.
In september 2013 werd ze Clubkampioen bij "De Puppy's" in de Zeelse hondenschool.
Na ongeveer 7 maanden werd ze ook een stuk rustiger in huis. We konden reeds een uurtje TV kijken zonder door haar gestoord te worden. Ze werd aanhankelijk, waar wij zaten of stonden, stond of lag zij ook.
Ook onze zoon vond terug een "nieuwe vriend" in haar. Ze laat zich nu ook strelen en knuffelen zonder omstuimig te reageren. Ze is enorm alert en haar oogjes blinken, steeds bereidt om iets te doen.
Ze kan nu ook goed loslopen, en gaat niet meer weg van onze zijde. Onze leerfase (verstopspelletjes, zelf verantwoordelijkheid leren nemen om ons in 't oog te houden, ...) heeft zijn vruchten afgeworpen.
Nu trainen we in de C-klas en bereiden we ons voor op het Brevet gehoorzaamheid van de KKUSH.
Op 8 maart 2014 behaalden we onze socialisatietest.
