Dit was onze 1ste hond samen.
In juni 2001 gingen we op zoek naar een pup, een teefje.
Uiteindelijk vonden we in Essen, op een boerderij, een nest Duitse Herders zonder stamboom. Deze waren geboren op 21 april 2001.
Daar aangekomen bleek er nog 1 teefje te zijn. Zo hadden we natuurlijk geen nestkeuze meer.
Helemaal alleen zat ze daar in een hoek. Ze was niet zo groot.
Vanaf het moment dat ze ons zag, kwam ze echter onmiddellijk naar ons toe, ze had geen schrik, zelfs niet van onze sleutelbos. Eénmaal uit het hok, week ze niet van onze zijde.
Zo konden we het niet over ons hart krijgen om haar daar te laten zitten en besloten om haar mee te nemen.
 |
We gaven haar de naam CHICA, wat "meisje" betekent in het Spaans.
Dag op dag 7 weken was ze, toen ze bij ons kwam wonen. En meteen moest ze al poseren voor de foto!
Al vanaf de 1ste nacht bleef ze alleen slapen in de woonkamer met een oude sok.
Het duurde maar een paar dagen voor het 's nachts volledig stil bleef.
Ook 's morgens wekte ze ons zelden, we konden vanaf het begin zelfs uitslapen.
Na enkele dagen werd ze gechipt.
|
| Ze groeide snel. Ze was speels en leerde vrij vlug en was gek op apporteerspelletjes. Dit is trouwens nog steeds zo!
Echter het wandelen lukte niet zo vlot. Ze had weinig aandacht voor ons en konden haar niet bekoren met snoepjes of koekjes als beloning.
Hadden we toen in die tijd een balletje als beloning gebruikt, zou dit vlotter zijn verlopen. Maar ja, het was onze eerste hond en hadden weinig ervaring.
|
|
 |
Tijdens wandelingen in de hondenloopzone te Linkeroever, nabij het natuurreservaat "Het Rot" speelde ze met veel honden. Ze was zeer sociaal en het ging er soms hevig aan toe.
Maar wanneer we haar naam riepen, staakte ze haar spel en kwam onmiddellijk. Zelfs op zeer jonge leeftijd!
We leerden haar dat zij ons in 't oog moest houden en niet anders om. Zo kreeg ze verantwoordelijkheid en werd ze zeer aanhankelijk. |
Via een buurvrouw zijn we dan in de hondenschool terecht gekomen. Daar was enkel het volgen een probleem zeker daar er zo veel afleiding was, allemaal hondjes om mee te spelen.
We doorliepen alle klassen zonder vrij grote problemen.
Alleen werd Chica nog meer aanhankelijk en had ze problemen wanneer ze ergens moest blijven wachten.
Tijdens het "blijven liggen" of tijdens de oefening "onderbreken", lag ze dikwijls vooruit te wiebelen of kwam ze ineens naar ons toe. Het liefst van al is ze dicht bij ons.
|
Op 9 augustus 2002 speelde Chica haar brevet in eigen hondenschool "Ter Schelde". Ze behaalde 74/100 maar was niet geslaagd. Door haar aanhankelijkheid kwam ze tijdens de oefening "onderbreking" herhaaldelijk achter me aan.
Op 22 augustus 2002 deden we 2de poging te Lichtaart. Dit maal met succes! Ze behaalde liefst 97/100.
Zo ging ik met haar oefenen in de Debutanten. Na 9 maanden trainen, heeft men mij kunnen overtuigen wedstrijden te gaan spelen.
|
 |
Momenteel is Chica volgroeid. Ze is klein gebleven. Ze heeft juist de minimum schofthoogte van 55cm bereikt en weegt 22kg.
Ze staat steeds paraat, ze heeft een enorme werklust, zowel thuis als op de trainigen. Ze is zeer aanhankelijk, het liefst van al is ze dicht bij ons. Ze is een echte huishond. Natuurlijk slaapt ze dan ook binnen in de woonkamer. Ze maakt volledig deel uit van ons gezin.
Daarnaast is ze slim, waaks, betrouwbaar, apporteren doet ze zeer graag en uitstekend, alhoewel haar beet niet zo vast is. Soms is ze overbeschermend en probeert ze, zoals de meeste honden, wel eens haar zinnetje door te drijven.
Maar wat er ook gebeurt, ze staat altijd klaar voor haar baasjes.
Vanaf haar 3de leeftijd kreeg ze Pannus, een aandoening aan haar hoornvlies tengevolge dat haar immuunstelsel haar ogen aanvalt. Deze ziekte komt vooral bij duitse Herders voor. Dit is niet te genezen maar we konden het onder controle houden door haar dagdagelijkse druppels. Ze doorliep de verschillende fases en al vrij snel ontdekten we dat ze praktisch niets zag. Haar neus werd belangrijk voor haar. Echter rond haar 10 jaar kregen we de indruk dat het begon te wisselen en dat ze soms momenten had dat ze iets beter zag.
Ze traint nog steeds in Gehoorzaamheid Programma 2. Onze wekelijkse trainingen zijn echter ingekort vanwege haar ouderdom en omdat ze last heeft gehad van een hernia.Qua wedstrijden speelt ze bij Programma 2 Veteranen.
Sinds september 2013 stelde men ook vast via bloedonderzoek dat haar schildklier niet werkte. Dankzij de 2 pilletjes per dag, werd ze terug levendiger.
Rond dezelfde tijd merkte ik ook dat haar gehoor achteruit ging. soms hebben we de indruk dat praktisch niets hoort. Daarom ben ik volop bezig met het aanleren van de gebarentaal. Dit is echter niet gemakkelijk omdat ze aandacht moet geven, ze moet u aankijken. En uiteraard omdat ze praktisch blind is, is dit ook niet evident.
Toch beleeft ze nog volop plezier aan trainingen, wandelingen, apporteren en knuffelen.
Chica +